F@ck the Gap!

Posted by next_day | Posted in , | Posted on 11:24 π.μ.

Πόσα πράγματα μπορεί τελικά να μεταφέρει ένας συρμός του μετρό?
Κάθε μέρα κόσμος, ανεβοκατεβαίνει βιαστικά, μπαίνει, βγαίνει.. Πάει κάπου, αργότερα ξαναμπαίνει κουρασμένος για να επιστρέψει..
Όλοι τόσοι διαφορετικοί......

Κάποιοι ακούνε μουσική και κουνάνε ρυθμικά το κεφάλι τους, χτυπάνε τα δάχτυλα τους στο τζάμι.. οι πιο κεφάτοι κουνιούνται ολόκληροι... Απο τις γκριμάτσες τους, απο τον ρυθμό τους, ίσως και να μπορείς να καταλάβεις τί μουσική ακούνε... χαρούμενη, ρυθμική, έντονη, λυπητερή, θλιμμένη... Και ίσως μέσα απο την μουσική τους να μπορείς να ρίξεις μια ματιά στην ψυχή τους... 

Κάποιοι διαβάζουν βιβλία.. Μπαίνουν βιαστικά στο βαγόνι, ψάχνουν θέση και βγάζουν το βιβλίο στα πόδια τους και διαβάζουν.... Απο τον τίτλο των βιβλίων, αντίστοιχα με την μουσική, ίσως και να μπορέσεις να ανακαλύψεις τί είναι αυτό για το οποίο αναζητούν την λύση... ίσως και να μπορέσεις να καταλάβεις απο τί προσπαθούνε ξεφύγουν...

Υπάρχουν και κάποιοι που γέρνουν στο τζάμι και κοιτούν έξω... Κοιτούν το απόλυτο κενό, αφού η μαυρίλα μέσα στα τούνελ του μετρό, δεν προσφέρει και ιδιαίτερα θέα.... Προσφέρει όμως τροφή για σκέψη... αυτό το απόλυτο μαύρο ίσως και να φωτίζει τελικά τις πιο κρυφές σκέψεις.. εκείνες που λουσμένες στο φώς φαίνονται τρομακτικές...

Κάπου μέσα σε όλους αυτούς βλέπεις και φωτεινά πρόσωπα... Που κρατάνε ένα κινητό στο χέρι και διαβάζουν ένα μήνυμα.. ίσως ερωτικό, ίσως φιλικό, ίσως κάποιο καλό νέο... και το χαμόγελο τους νομίζεις θα ξεκολλήσει απο τα χείλη τους και θα πάει και θα απαλύνει τα σκυθρωπα πρόσωπα των υπολοίπων!

Συναντάς παρέες που συζητάνε, σχεδόν τα πάντα νομίζεις.. παιδιά με σχολικές τσάντες λένε για το απροειδοποίητο διαγώνισμα, για την καινούρια στριμμένη καθηγήτρια, για τους βαθμούς που θα πάρουν και θα πρέπει να τους δείξουν στους γονείς τους, για τις πανελλήνιες εξετάσεις. Όνειρα, ελπίδες, σχέδια για το μέλλον μαζεμένα όλα σε έναν συρμό του μετρό! Άντρες με χαρτοφύλακες στα χέρια, γυναίκες με ψηλές γόβες, συζητούν για τις απολύσεις που έγιναν  στην δουλειά τους, για τις υπερωρίες που δεν θα πληρωθούν, για τον προϊστάμενο που πάλι τους έσπρωξε στα όρια τους αλλά και πάλι δεν είπαν τίποτα!

Τόσο διαφορετικοί όλοι αυτοί....
Με ένα κοινό.... Το μετρό για μέσο μεταφοράς...
Μήπως αν κοιτάξουμε καλύτερα ανακαλύψουμε κι άλλοι κοινά;;
Μήπως πρέπει να γεφυρώσουμε τις διαφορές μας και να ανακαλύψουμε νέους ανθρώπους;;
Μήπως να αφεθούμε;; να χαλαρώσουμε;;
Να πούμε καλημέρα σε αυτόν που θα κάτσει αύριο δίπλα μας στο μετρό....
Να χαμογελάσουμε σε όποιον μας χαμογελάσει...
Να απλώσουμε το χέρι σε εκείνη την ηλικιωμένη κυρία που πρέπει να δώσει ιδιαίτερη “προσοχή στο διάκενο”...
Και να μειώσουμε τουλάχιστον ανάμεσα μας το κενό.....




Για περάστε και απο την αγαπημένη κουλή Coula 
στο Δέκα πλην Ένα. Με φιλοξένησε και την ευχαριστώ πολύ!!!!!

Comments (27)

Και προς στιγμήν νόμιζα ότι θα μίλαγες για τον Γιωργάκη τον Παπανδρέου...χαχα!!

Τι παραπληνητικος τιτλος ειναι αυτο κυρ next day μου? Αχ το μετρο!! Λατρευουμε μετρο!!! Για ολα αυτα που περιγραφεις και για πολλα αλλα!!
Ξυπνησα και σε ειχα στο μυαλο μου...

Μαρουλοφιλακια!!!!

ΣΑΝ ΝΑ ΑΚΟΥΩ ΤΟΝ ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ!!!!!!!!Χαμογελα και θα εκπλαγεις με το ποσοι θα στο ανταποδωσουν.Στην καλημερα δεν θα παρεις τοσες απαντησεις.

Μήπως να γίνουμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ επιτέλους????
Φιλί!!

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

Πολλές σκέψεις και συναισθήματα. Γράψε μια ιστορία στο βαγόνι του μετρό.

Στο μετρό βρίσκεις τόσες διαφορετικές εικόνες που αν μπορούσε κάποιος ν' ακούει τις σκέψεις σίγουρα θα τρελαινόταν...

Θα συμφωνήσω όμως σε παραπάνω σχόλιο...

να ΞΑΝΑγίνουμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ!!

Τα σέβη μου!!

...είναι και μερικοί, που παρατηρούν όλους τους υπόλοιπους και γράφουν όμορφες αναρτήσεις, να χαμογελάσουμε και να ανοιχτούμε !!!! σε χαιρετώ "διαμαντένια" :-)

Ναι!!
Εύκολο όμως να το λες..
Για να το κάνεις.. χρειάζεται πολύυυυυ δουλειά..

Ναι, να αφεθούμε και να χαλαρώσουμε! Αυτο πρέπει!!!!

:)))))

Εγω πάλι οταν χαμογελάω μεσα στο μετρο....με κοιταζουν ολοι σα να ειμαι τρελη! χαχαχαχα

υπάρχουν πολλά κοινά, που είτε τα γνωρίζουμε είτε όχι... κ ένα ακόμα πιο σημαντικό, οι περισσότεροι έχουμε βρεθεί, ή θα βρεθούμε στη θέση του διπλανού μας...

καλησπέρα

A to metro...

egw sunithws eimai apo autous pou skeftontai, h diabazoun ena biblio.
kamia fora xamogelaw ston apenanti, alla spania pernw pisw to xamogelo. Den peirazei as einai.

Egw prospathw na xarizw to xamogelo mou se opoion thelei na to dextei ;)

ένας μικρόκοσμος του κόσμου μας, οι ταξιδιώτες του μετρό... έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον η παρατήρησή τους!

καλησπερούδια

πολλοι ανθρωποι αλλα λιγοι με ΑΛΦΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ...

μου θυμισες την ιστορια του βιολιστη στο μετρο...
ποσα μικρα πραγματα χανουμε καθημερινα?

μου έλειψε το μετρό (δεν περίμενα ποτέ ότι θα το έλεγα αυτό -.-).

είναι πολύ ενδιαφέρον να παρατηρείς τους τύπους στο μετρό. εγώ λάτρευα να ακούω μουσική (αν και πολλές φορές με έπαιρνε ο ύπνος :P).

μου άρεσε και ο τίτλος του ποστ. :)
καληνύχτα!!!

Καλημέρα σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου!!!
Πολύ όμορφη ανάρτηση!
Να παρατηρώ τους ανθρώπους στο τρένο(χρησιμοποιώ τρένο κυρίως)το κάνω και εγώ. Ένα χαμόγελο είναι αρκετό και όλοι ερχόμαστε πιο κοντά. Όταν μιλάς με τον συνεπιβάτη σου το ταξίδι γίνεται πιο σύντομο. Εκτός από το πόσο διαφορετικοί είμαστε έχουμε όλοι ανάγκη την παρέα, το χαμόγελο και την καλή κουβέντα έτσι ανακαλύπτουμε πόσα κοινά έχουμε.
Μέσα από το μετρό ή οποιοδήποτε μέσο συγκοινωνίας και τις ιστορίες που ακούς πάντα μαθαίνεις.
Να είσαι καλά!
Γράφεις πολύ όμορφα!!

Καλά κάνω εγώ και πάω με τη μηχανή μου...αλλά χαμογελάω με τις μ@@@@ες των άλλων οδηγών...
καλημέρα..

Εγώ πάλι ήμουν από αυτούς που διάβαζαν μέσα στο μετρό..... και τον ηλεκτρικό... Αυτό για τουλάχιστον 3 χρόνια μέχρι να αποφασίσω να φύγω από την Αθήνα...
Τι μου θύμησες τώρα; Όταν δεν διάβαζα, πάλι, έκανα κι εγώ αυτό που κάνεις εσύ εδώ. Παρατηρούσα γύρω μου και προσπαθούσα να καταλάβω τι άνθρωπος είναι ο καθένας ...... Άλλες πάλι φορές, αναπόφευκτα, άκουγα τις συζητήσεις των απέναντί μου ή αυτών που ήταν πάνω από το κεφάλι μου ή εγώ πάνω από το δικό τους....
Τι μου θύμησες τώρα!!! Κατά κάποιο τρόπο, μου λείπει λίγο αυτό!
Την καλησπέρα μου!!!! Φιλιά!!!!

Επειδή είμαι από τους τύπους με τα βιβλία, σού λέω ότι σπάνια δίνεις σημασία στους διπλανούς.
Στις 365 μέρες της ανοργάνωτης ζωής, 1 μέρα θα φρενάρεις για να δεις τους άλλους ενώ οι άλλοι θα συνεχίσουν την πορεία τους.
Σού εύχομαι πάντως μια ‘μετωπική’ στο μετρό. :)

Εγώ νομίζω πως ανήκω στην κατηγορία "Κοιτούν το απόλυτο κενό και σκέφτονται" :p

Ομορφη ανάρτηση...μια καθημερινή εικόνα στην οποία συναντας τόσους διαφορετικούς ανθρώπους.Είμαι από αυτές που ακούνε μουσική εαν χρησιμοποιώ το μετρό σε ώρες εκτός δουλειάς- αλλιώς τα πρωινά που πάω στο γραφείο κοιτώ στο μαύρο κενό εξω από τα τζάμια...that's life!

Δεν χρησιμοποιώ μετρό (που να βρεθεί εδώ που ζω;) αλλά έχεις δίκιο, συναντώ ανθρώπους πηγαίνοντας στη δουλειά κάθε μέρα και είναι σαν να μην τους βλέπω .. Αν είναι δυνατόν!!! Κι όμως, έτσι συμβαίνει.

για να δούμε αύριο ..
θα είμαι πιο προσεκτική

φιλιά μικρούλα μου

Υπέροχη ανάρτηση!!!!!! Σκεφτόμουν πόσο ίδιοι και πόσο διαφορετικοί είναι όλοι εκείνοι οι άνθρωποι που κάθονται πλάι πλάι στο μετρό!!!!!!!!!!
Πολλά φιλάκια και καλή συνέχεια!!!!!!!!!!!!

Ένα τρένο είναι η ζωή μας και κάπου υπάρχει κι ο δικός μας σταθμός να κατέβουμε..
Συγνώμη μελαγχόλησα ,την αγάπη μας

(Σταματήστε να τους Ψηφίζετε..."Φτύστε" τους!!!)

makari na meio8ei to keno pou les! :) iperoxi i anartisi sou! :) poli kali sou evdomada! :)

Καλή μου Next day,

Δεν μπορώ να πω, το μήνυμα που αφήνεις στο τέλος είναι πάρα πολύ σωστό και τεράστιο!!! Θα συμφωνήσω μαζί σου!!! Παρ' όλ' αυτά, διαβάζοντας το κείμενό σου, ένα πράγμα μου έρχεται στο μυαλό και θέλω να το φωνάξω!!!! ΘΕΛΩ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΦΟΙΤΗΤΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΣ!!!!! Ουφ! Όσο κι αν μου την σπάνε τα ΜΜΜ, μου λείπει που πήγαινα στην σχολή με τον ηλεκτρικό και το μετρό. Που άκουγα μουσική τόσο δυνατά στο mp3 μου που βούιζαν τ' αυτιά μου κι έσπαγα και τα νεύρα των διπλανών μου με τις "γκαρίδες" (μεταλλάς βλέπεις), όπως μου έλεγαν!!! Μου λείπει μέχρι και το να με "κόβουν" από πάνω μέχρι κάτω οι αστυνόμοι στα Εξάρχεια...ξέρεις ο μαυροντυμένος, μαλλιάς (δυστυχώς πρώην πλέον) με την αλυσίδα και το περίεργα υβριστικό (στα δικά τους μάτια) μπλουζάκι!!! ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ!!!!!!!!!!

Εντάξει! Κρίση τέλος (ναι, καλά!!!)! Τα είπα και ξέσπασα!!!

...Πόσο υπέροχη μέρα είναι σήμερα για να είσαι φοιτητής;;;;;;

Καλησπέρα γλυκιά μου!!!! Πολλά φιλιά!!!!!

Δημοσίευση σχολίου