Posted by next_day | Posted in κείμενα , Μέσα απο τα Μάτια της | Posted on 3:37 μ.μ.
Για χρόνια όλοκληρα έστεκε στο ίδιο σημείο...Δεν έγειρε ούτε για να ένα δευτερόλεπτο να ξεκουραστεί..Έπρεπε να είναι εκεί...Είχε υποχρέωση να είναι εκεί...Και ειδικά την νύχτα...Όταν το σκοταδι έπεφτε και κάποιος έπρεπε να φωτίζει για όλους εκείνους που το είχαν ανάγκη...
Είχε κουραστεί πολύ, μα δεν άφηνε κανέναν να το δεί... Δεν είχε αυτό το δικαίωμα...
Κι έτσι αποφάσισε να ρουφάει το κάθε τί που παρατηρούσε, σαν να ήταν δική της ζωή... Ίσως έτσι να αποκτούσε την ζωή που δεν θα μπορούσε ποτέ να ζήσει....
Και αποφάσισε να συμμετέχει... αόρατα, χωρίς να αφήνει περιθώρια κάποιος να την αναγνωρίσει... Θα ζούσε τις ζωές κάποιων άλλων, θα έβρισκε τρόπο να συμμετέχει κι έτσι όταν θα έμενε μόνη της θα είχε κάτι να σκεφτεί... Να αναλογιστεί ποιούς συμβούλευσε σωστά και ποιούς λάθος, τί διαφορετικό θα μπορούσε να είχε κάνει ή να είχε πεί....
Έτσι θα περνούσαν τα χρόνια, με την ελπίδα ότι κάποιος θα μπορούσε κάποτε να αναγνωρίσει τα σημάδια, να σταθεί δίπλα της και να της ψιθυρίσει μια κουβέντα..
Μα κι αυτό είναι δύσκολο να γίνει....
Θα τον περάσουν για τρελό...
Ένας άνθρωπος να μιλάει σε μια λάμπα, που στέκει στην γωνία και φωτίζει τον δρόμο....
Μια ιδέα που μου ήρθε, όταν ένα βράδυ στο μπαλκόνι μου, χαλάρωνα με μουσική και με τύφλωνε το φώς της λάμπας ακριβώς στην γωνία του σπιτίου μου...
Ιστορίες μέσα απο τα μάτια ένος αντικειμένου (που αλοίμονο, εγώ πιστεύω ότι έχουν ψυχή!!), όπως θα μπορούσε να τα έβλεπε σαν ένα τρίτο μάτι...
Ιστορίες άλλοτε αληθινές, προσωπικές ή άλλων, άλλοτε παιχνίδια της φαντασίας.....
Ιστορίες μέσα απο τα μάτια της....
Το έχω κάνει και εγώ αυτό..
δεν είναι κακό...
Μου άρεσε πολύ η ιστορία σου!!!
@Ηφαιστιωνάκο μου,
:) θα έχει και συνέχεια!!! χαίρομαι που σου άρεσε!!
Και γιατι να μην εχουν;;;
@Πεταλουδίτσα,
κάπου σε έχασα... ποιός να μην έχει τι??
Το εχω κάνει και εγώ !! αναρωτιόμουν τι να έχει δει
το σπίτι που μέναμε!!! τοοοσα χρονια από το 1864!!
Όμορφη σκέψη!!Πολλά φιλιά...
Καλή ιδέα Next Day μου, περιμένω να δω τις ιστορίες σου.
Εγω δεν θα περιμενα....:/
Θα προτιμουσα να ειχα ενεργο συμμετοχη στην ζωη!
Σε τύφλωσε η λάμπα ή εσύ τύφλωσες εκείνη; Φιλοσοφικό το ερώτημά μου; Μπααα...Απλά μπορείς, όπως όλοι μας, να κάνεις τα πάντα! Να κάθεσαι να κοιτάς τη ζωή ή να τη ζεις. Το δεύτερο, πάντως, είναι που έχει πλάκα!
Πολύ μου άρεσε! Να έχεις ένα πανέμορφο απόγευμα Next day μου! Φιλιά!
πολύ ωραία ιδέα και ωραίο το κείμενο. στην αρχή νόμισα ότι μιλούσες για άνθρωπο και σφίχτηκε η καρδιά μου. περιμένω το επόμενο.
:-)
Και μετά λες εμένα ρομαντική!!!Απλά υπέροχο!Συνέχισε...
φαντάσου πόσα ζευγαράκια ερωτευμένα θα αντάλλαξαν φιλί κάτω από τη λάμπα του δρόμου, μόνο και μόνο για να βλέπουν τα μάτια τους να λάμπουν;;;
Αχ με επιασε ο ρομαντισμός μου και είναι και αργά....ή μάλλον νωρίς το πρώι!
:)))
Φιλιά
Εμένα λίγο με τρομάζει αυτό! Μια λάμπα να με παρακολουθεί… μπρρρ!!!
Καλε τα αντικειμενα ψυχη!...
@Φούλη μου,
αν μπορούσαμε να ξέραμε τί σκέφτονται και τί αισθάνονται, θα αλλάζαμε πολλά πράγματα... :))
@Νυχτερινή μου Πένα,
πάντα με τα πιο γλυκά και καλά σχόλια σου έρχεσαι!! Η επόμενη είναι ήδη έτοιμη... ψάχνω την κατάλληλη μέρα για την ανεβάσω!
@Έφηβε μου,
μα και η λάμπα της ιστορίας αυτό αποφάσισε.. και στις επόμενες ιστορίες θα συμβουλεύει, θα θυμώνει, θα νιώθει!! ;)
@Έσπερε μου,
μπορεί και να την μέθυσα!! ;) Να την ζούμε ακριβώς!!!
@sCaTterBraiN, καλέ μου,
γιατί σφίχτηκε η καρδούλα?? δυστυχώς είναι και κάποιοι που ζούνε χρόνια ολόκληρα έτσι...
@Σκατζοχοιράκι μου,
στο είπα και σε εσένα... πρέπει να κάνουμε παρέα εμείς οι 2.. χιχιχ!!!
@Coula μου,
στο μυαλό μου είσαι.. περίπου... σκέψου και πόσα ζευγάρια έχουν χωρίσει.... θα το δούμε στην επόμενη ιστορία μας!! Ρομαντικούλι είσαι μωρέ κι εσύ κι ας μην θες να μας το δείχνεις.. σε έχω καταλάβει κι εσένα!! ;)
@mariw μου,
δεν είναι τρομακτικό, αν σκεφτείς ότι το κάνουν ήδη πολλοί απο τους γύρω μας και μπορούν και να εκμεταλλευτούν τις αδύνατες μας στιγμές!!
@Πεταλουδίτσα μου,
ααα!! σε έπιασα!!! το πιστεύω κι εγώ ότι έχουν!!
πωπω, ποιος να φανταζοταν οτι θα μιλουσες για μια λαμπα.. πολυ μ'αρεσε! να το συνεχισεις!
πολυ καλη σαν σκεψη
εγω δεν το ειχα σκεφτει ποτε
Kάπως έτσι σκέφτομαι κι εγώ μερικές φορές για αντικείμενα γύρω μου!!
Πολύ όμορφο κείμενο..
το διαβάζεις αρχικά, ύστερα ανακαλύπτεις για τι μιλά και μετά το επεξεργάζεσαι από αυτή τη διαφορετική οπτική γωνία..!
Συνέχισε να γράφεις έτσι ωραία!
Φιλάκια πολλά!!! :)
Moυ δημιουργησε ενα απιστευτα ομορφο συναισθημα... Γραφεις ομορφα... Θα θελα αν δώ καποιο διηγημα απο σένα... Φιλάκια γλυκιά μου...
Όμορφο! Γράφεις πολύ ωραία, εγώ δεν το έχω αυτό το χάρισμα μπουχου. Εγώ συνήθως "μιλάω" με τα ζωάκια μου. Πιστεύω ότι εν μέρη με καταλαβαίνουν:-) Καλημέρα!
@Μπατλεράκο,
ε όχι και ΙΚΕΑ.... και τώρα που το θυμήθηκα... γιατί έχεις κλειστά τα σχόλια αγαπητέ μου???
@Πνευματάκι μου,
δεν ήθελα να το αποκαλύψω -τρομάρα μου!!- απο τόσο νωρίς, αλλά δεν βρήκα τον τρόπο!
@Σκουλίκι μου,
:)) να αρχίσεις να ψάχνεσαι... δεν ξέρεις ποιός μπορεί να σε παρακολουθεί ενώ νομίζεις ότι είσαι μόνη σου.. μπππρρρ... σαν θρίλερ ακούστηκε!!
@Συννεφούλα μου,
χαίρομαι που είδαμε κάτι απο άλλη οπτική γωνία!!
@Estella μου,
διήγημα?? χαχαχα!!! :p μου βγαίνουν πιο καλά οι μικρές αυτοτελής ιστορίες!!!
Χαίρομαι όμως που ένιωσες όμροφα!!
@post2.soo μου,
ίσως αυτές οι ψυχούλες να καταλαβαίνουν πολλά περισσότερα απο εμάς τελικά! να συνεχίσεις να τους μιλάς!!
όμορφο :)
στην αρχή νόμιζα ότι ήταν για τη σελήνη :)
Άπειρες φορές ένα αντικείμενο παίζει ρόλο..ψυχαναλυτή τελικά.Όταν χάλασε το αγαπημένο μου μπρελόκ ( ένα αρκουδάκι)δεν μπορούσα να το πετάξω..γιατί πολλές φορές στις στεναχώριες μου το χάιδευα και του μιλούσα.