Posted by next_day | Posted in | Posted on 9:04 π.μ.
Νιώθει τα χέρια του να πονάνε και το σώμα του βαρύ....
Ανοίγει τα μάτια και βλέπει το απέραντο βαθύ γαλάζιο του ουρανού...
Τα πόδια του βρίσκονται στον αέρα.
Περίεργο συναίσθημα...
Κοιτάζει πρός τα κάτω και βλέπει το απόλυτο κενό...
Και τότε συνειδητοποιεί....
Βρίσκεται κρεμασμένος στην άκρη ενός γκρεμού....
Ανήμπορος να κάνει το οτιδήποτε... Δεν μπορεί να βάλει δύναμη, να τραβηχτεί, να ανέβει πάνω...
Ίσως και να μην θέλει....
Ίσως γιατί, δεν βρίσκει το νόημα να το κάνει μόνος του...
Ίσως γιατί πορτιμά να περιμένει υπομονετικά....
Ίσως γιατί αυτό το χέρι που τον κρατάει είναι τόσο ζεστό.. Ναι!Αυτό είναι! Το χέρι αυτό είναι τόσο ζεστό, με τόσο μαλακό δέρμα, με μια υπέροχη μυρωδιά σαν όλες οι μυρωδιές της άνοιξης να κρύφτηκαν σε αυτό το χέρι...
Και αυτό το χέρι είναι που τον κρατάει ζωντανό σε αυτή την δύσκολη στιγμή...
Το ξέρει και το φοβάται... Ίσως να κουραστεί και να τον αφήσει... Κι εκείνος, θα κρατιέται ακόμα λίγο σε αυτό το χέρι, μέχρι που θα γλυστρίσει και θα γκρεμοτσακιστεί, στα χρυσάνθεμα που βρίσκονται κρυμμένα στο βάθος....
Ξανακλείνει τα μάτια...
Μια ηλιαχτίδα, προσπαθεί να τρυπώσει ανάμεσα στις βλεφαρίδες του...
Ξημέρωσε!!
Το χέρι του είναι ζεστό...
Ένα βλέμμα και μια παράκληση...
Μην με αφήσεις, να σε αφήσω.....
Ομολογώ ότι συγκινήθηκα!!!!
Καλή σου μέρα!!!
Καλη σου μέρα!
Σε ευχαριστώ!
"Μην με αφήσεις, να σε αφήσω..." Τί όμορφο! Καλώς σε βρήκα!
Σε ευχαριστώ!!!
Καλώς ήρθες!!!