Διαμαντένια_Προβλήτα Το σήμερα είναι το υπέροχο αύριο που ονειρεύτηκες χθές...

Βασίλης Παπακωνσταντίνου.... Ένας καλλιτέχνης ο οποίος μου κρατάει το χερί μουσικά απο πολύ μικρή ηλικία..Αναμνήσεις πολλές...Οι δίσκοι των δικών μου, τα φεστιβάλ της ΚΝΕ στην Πανεπιστημιούπολη, οι συναυλίες του....
Δεν θα αναλύσω την ιστορία του Βασίλη, είναι πολύ εύκολο εάν κάποιος θέλει να την μάθει..
Θα μιλήσω για την δική μου ιστορία μέσα απο τα ακούσματα του και πώς βίωσα κάποια πράγματα μέσα απο τα τραγούδια του.. Πάντα κοντά μου, με τραγούδια ερωτικά, θλιβερά, επαναστατικά.. Όλα όμως μέσα απο την υπέροχη φωνή του, άλλες φορές δυνατή και άλλες φορές απίστευτα ερωτική....
Μέσα απο τα τραγούδια του βίωσα πολύ έντονα την αναγκή να ακουστώ, να μιλήσω για όσα με πνίγουν, να φωνάξω απέναντι στο κατεστημμένο.. "Χαιρετίσματα", "Οχι σε όλα", "Τσε" , "God Bless America", "Ιδιαζώντος" ......
Μέσα απο τα τραγούδια του ερωτεύτηκα, χώρισα, αγάπησα, εκδήλωσα τα συναισθήματα μου, θύμωσα.... ""Κρύψου, "Φρόνιμα κούκλα μου" , "Έχω ανάγκη", "Πόσο μου λείπεις", "Σαν να μην σε έχασα", "Βράδυ Σαββάτου, "Σ'ακολουθώ"...
Μέσα απο τα τραγούδια έζησα και ζώ πολλά πράγματα..Συνδέω στιγμές με τραγούδια και σχεδόν σε όλα είμαι σίγουρη ότι ΚΑΙ αυτό το τραγούδι γράφτηκε για μένα....

"Κι αν είμαι ροκ, μην με φοβάσαι, νύχτες αγρύπνιας να με θυμάσαι...Μαύρο πουλί τσακισμένο σε τοίχους,τρέμω τους ξένους, φοβάμαι τους φίλους.....
Που λέτε φίλοι, εγώ το βρίσκω να είναι πολύ πολιτικό, να είμαι πουλί, μαύρο σε τοίχους..."

"Δεν ξέρω τι είναι ροκ και όποιος ξέρει τελικά δεν είναι ροκ... - Βασίλης Παπακωνσταντίνου "
www.vasilisp.com